Jak działa rynek akcji? Część 1
Jeśli przeraża cię myśl o inwestowaniu na giełdzie, to nie jesteś sam. Osoby z bardzo ograniczonym doświadczeniem w inwestowaniu na giełdzie są albo przerażone historiami o tym, że przeciętny inwestor traci 50% wartości swojego portfela, na przykład na dwóch rynkach niedźwiedzich, które pojawiły się już w tym tysiącleciu. Innych natomiast uwodzą gorące obietnice o ogromnych zyskach. Wahadło nastrojów inwestycyjnych rozciąga się między strachem a chciwością.
W rzeczywistości inwestowanie na giełdzie rzeczywiście zawsze niesie ze sobą ryzyko, ale gdy podchodzi się do niego w sposób zdyscyplinowany, jest to jeden z najbardziej efektywnych sposobów budowania swojej wartości netto. Podczas gdy wartość domu stanowi zazwyczaj większość wartości netto przeciętnej osoby, większość zamożnych i bardzo bogatych z reguły ma większość swojego bogactwa zainwestowanego w akcje. Aby zrozumieć mechanikę giełdy, zacznijmy od zagłębienia się w definicję akcji i jej różnych rodzajów.
Definicja akcji
Akcja lub udział (zwany również „kapitałem własnym” przedsiębiorstwa) to instrument finansowy, który reprezentuje własność przedsiębiorstwa lub korporacji i stanowi proporcjonalne roszczenie w stosunku do jej aktywów (tego, co posiada) i zysków (tego, co generuje w zyskach).
Własność akcji oznacza, że udziałowiec jest właścicielem części przedsiębiorstwa równej liczbie posiadanych akcji w stosunku do całkowitej liczby akcji przedsiębiorstwa pozostających w obrocie. Na przykład osoba fizyczna lub podmiot, który posiada 100 000 akcji spółki z jednym milionem pozostających w obrocie akcji, posiadałby 10% udziałów w tej spółce. Większość podmiotów gospodarczych posiada akcje, których liczba wynosi miliony lub miliardy.
Akcje zwykłe i uprzywilejowane
Chociaż istnieją dwa główne rodzaje akcji – wspólne i uprzywilejowane – termin „akcje” jest synonimem akcji zwykłych, ponieważ ich łączna wartość rynkowa i wolumen obrotu są o wiele większe niż w przypadku akcji uprzywilejowanych.
Główne rozróżnienie między nimi polega na tym, że akcje zwykłe zazwyczaj dają prawo głosu, które umożliwia zwykłemu akcjonariuszowi udział w zgromadzeniach akcjonariuszy (takich jak zwyczajne walne zgromadzenie lub walne zgromadzenie akcjonariuszy), na których głosuje się w sprawach takich jak wybór do rady dyrektorów lub powołanie audytorów, podczas gdy akcje uprzywilejowane zazwyczaj nie dają prawa głosu. Akcje uprzywilejowane są tak nazywane, ponieważ mają one pierwszeństwo przed akcjami zwykłymi spółki w zakresie otrzymywania dywidend, jak również aktywów w przypadku likwidacji.
Akcje zwykłe mogą być dalej klasyfikowane pod względem praw głosu. Podstawowym założeniem akcji zwykłych jest to, że powinny one mieć równe prawa głosu – jeden głos na jedną posiadaną akcję – jednak niektóre spółki mają dwie lub wiele kategorii akcji, z których każda wiąże się z różnymi prawami głosu. W takiej strukturze podwójnej klasy, na przykład akcje klasy A mogą mieć 10 głosów na akcję, podczas gdy akcje klasy B „z prawem podrzędnego głosowania” mogą mieć tylko jeden głos na akcję. Struktury akcji podwójnej lub wielokrotnej klasy zostały zaprojektowane tak, aby umożliwić założycielom spółki kontrolę nad jej losem, kierunkiem strategicznym i zdolnością do innowacji.
Dlaczego spółki emitują akcje
Dzisiejszy gigant korporacyjny miał prawdopodobnie swój początek jako mała prywatna jednostka założona przez wizjonerskiego założyciela kilkadziesiąt lat temu. Pomyśl o Jack Ma założycielu Alibaba Group Holding Limited (BABA) z jego mieszkania w Hangzhou, w Chinach, w 1999 roku, lub o Marku Zuckerbergu zakładającym najwcześniejszą wersję Facebooka, Inc. (FB) z jego akademika na Uniwersytecie Harvarda w 2004 roku. Takie giganty technologiczne stały się w ciągu kilku dekad jednymi z największych firm na świecie.
Wzrost w tak szalonym tempie wymaga jednak dostępu do ogromnej ilości kapitału. Aby przejść od pomysłu, który kiełkuje w mózgu przedsiębiorcy do firmy funkcjonującej, musi on wynająć biuro lub fabrykę, zatrudnić pracowników, kupić sprzęt i surowce oraz stworzyć m.in. sieć sprzedaży oraz dystrybucji. Zasoby te wymagają znacznych nakładów kapitałowych, w zależności od skali i zakresu rozpoczęcia działalności gospodarczej.
Gromadzenie kapitału
Przedsiębiorstwo rozpoczynające działalność może pozyskać taki kapitał poprzez sprzedaż udziałów (finansowanie kapitałowe) lub zaciągnięcie pożyczki (finansowanie dłużne). Finansowanie dłużne może stanowić problem dla przedsiębiorstwa rozpoczynającego działalność, ponieważ może ono posiadać niewiele aktywów do zastawienia na kredyt – szczególnie w sektorach takich jak technologia lub biotechnologia, gdzie przedsiębiorstwo posiada niewiele aktywów materialnych – plus odsetki od kredytu stanowiłyby obciążenie finansowe na wczesnym etapie, kiedy przedsiębiorstwo może nie mieć przychodów ani zysków.
Finansowanie kapitałowe jest zatem preferowaną drogą dla większości przedsiębiorstw rozpoczynających działalność, które potrzebują kapitału. Przedsiębiorca może początkowo pozyskiwać środki z oszczędności osobistych, a także od przyjaciół i rodziny, aby rozpocząć działalność. W miarę rozwoju przedsiębiorstwa i wzrostu wymagań kapitałowych, przedsiębiorca może zwrócić się do aniołów biznesu i firm typu venture capital.
Akcje notowane na giełdzie
Kiedy firma zakłada swoją działalność, może potrzebować dostępu do znacznie większych ilości kapitału niż może realnie uzyskać z bieżącej działalności lub tradycyjnego kredytu bankowego. Może tego dokonać poprzez sprzedaż akcji w drodze pierwszej oferty publicznej (IPO). Zmienia to status spółki z prywatnej firmy, której akcje są w posiadaniu kilku udziałowców, na spółkę notowaną na giełdzie, której akcje będą w posiadaniu licznych członków ogółu społeczeństwa. Pierwsza oferta publiczna daje również początkującym inwestorom możliwość spieniężenia części ich udziałów, często czerpiąc przy tym bardzo duże korzyści.
Po wprowadzeniu akcji spółki na giełdę i rozpoczęciu obrotu giełdowego, cena tych akcji będzie się zmieniać w miarę jak inwestorzy i przedsiębiorcy będą oceniać i ponownie szacować ich rzeczywistą wartość. Istnieje wiele różnych wskaźników i mierników, które można wykorzystać do wyceny akcji, z których najbardziej popularną miarą jest prawdopodobnie stosunek ceny do zysków (lub PE).
Czym jest właściwie giełda?
Giełdy to rynki wtórne, na których obecni właściciele akcji mogą zawierać transakcje z potencjalnymi nabywcami. Ważne jest, aby zrozumieć, że korporacje notowane na rynkach giełdowych nie kupują i nie sprzedają regularnie własnych akcji (firmy mogą angażować się w odkupywanie akcji lub emitować nowe akcje, ale nie są to działania bieżące i często występują poza ramami giełdy). Tak więc kupując akcję na giełdzie, nie kupuje się jej od spółki, lecz od jakiegoś innego istniejącego akcjonariusza. Podobnie, gdy sprzedajesz swoje akcje, nie sprzedajesz ich z powrotem firmie – sprzedajesz je jakiemuś innemu inwestorowi.
Pierwsze giełdy papierów wartościowych pojawiły się w Europie w XVI i XVII wieku, głównie w miastach portowych lub centrach handlowych, takich jak Antwerpia, Amsterdam i Londyn. Te wczesne giełdy papierów wartościowych były jednak bardziej zbliżone do giełd obligacji, ponieważ niewielka liczba spółek emitowała akcje. W rzeczywistości większość wczesnych korporacji była uważana za organizacje półpubliczne, ponieważ do prowadzenia działalności gospodarczej musiały one być czarterowane przez swój rząd.
Pod koniec XVIII wieku w Ameryce zaczęły pojawiać się giełdy papierów wartościowych, zwłaszcza Nowojorska Giełda Papierów Wartościowych (NYSE), która pozwalała na handel akcjami własnymi. Zaszczyt pierwszej giełdy w Ameryce przypadł Philadelphia Stock Exchange (PHLX), która istnieje do dziś. NYSE została założona w 1792 r. wraz z podpisaniem Buttonwood Agreement przez 24 nowojorskich maklerów i kupców giełdowych. Przed tą oficjalną inicjacją, handlowcy i maklerzy spotykali się nieoficjalnie pod drzewem Buttonwood na Wall Street, aby kupować i sprzedawać akcje.
Pojawienie się nowoczesnych rynków papierów wartościowych zapoczątkowało erę regulacji i profesjonalizacji, która obecnie zapewnia kupującym i sprzedającym akcje pewność, że ich transakcje zostaną przeprowadzone po uczciwych cenach i w rozsądnym czasie. Obecnie w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie istnieje wiele giełd papierów wartościowych, z których wiele jest połączonych elektronicznie. Rynki są bardziej wydajne i płynne.
Istnieje również szereg luźno regulowanych giełd pozagiełdowych, znanych niekiedy jako tablice ogłoszeń, które określane są skrótem OTCBB. Akcje OTCBB są zazwyczaj bardziej ryzykowne, ponieważ notowane są na nich spółki, które nie spełniają bardziej rygorystycznych kryteriów notowań na większych giełdach. Na przykład większe giełdy mogą wymagać, aby spółka działała przez pewien okres czasu zanim zostanie notowana na giełdzie oraz aby spełniała pewne warunki dotyczące wartości i rentowności spółki. W większości krajów rozwiniętych giełdy są organizacjami samoregulującymi się (SRO), organizacjami pozarządowymi, które mają uprawnienia do tworzenia i egzekwowania przepisów i standardów branżowych. Priorytetem dla giełd jest ochrona inwestorów poprzez ustanowienie zasad promujących etykę i równość. Przykładami takich SRO w Stanach Zjednoczonych są poszczególne giełdy papierów wartościowych, a także Krajowe Stowarzyszenie Maklerów Papierów Wartościowych (NASD) i Urząd Regulacji Sektora Finansowego (FINRA).
